“ผาชมปรง”…ปรงคงงาม ตามชื่อผา
“เขาแม่ย่า”…หญ้าคงพลิ้ว ละลิ่วหลาย
“เขาภูกา”…กาแล้วเดิน เกินบรรยาย
“เขานารายณ์”…รายรอบล้วน เย้ายวนยล
ณ ความสูง 1200เมตร วิเศษแสน
สุดสะแนน แดนดิน ถิ่นไพรสณฑ์
ยอด”เขาหลวง สุโขทัย” จับใจจน
โดมดั้นด้น ไปดื่มด่ำ ฉ่ำหัวใจ
ตลอดทริป หยิบเป้แบก กระแทกฝัน
ตลอดวัน ลำบากแท้ แต่สดใส
ระรื่นเสียง ระเรียงซ้อง ทำนองไพร
ละเลียดไล้ ลืมไม่ลง ดงโดมเดิน
เริ่มต้นจาก ที่ทำการ ผ่านทิวทุ่ง
สองขามุ่ง สู่จุดหมาย มิอายเขิน
“ประดู่ใหญ่” “มออีหก” พกความเพลิน
เหนื่อยเหลือเกิน อย่าท้อถอย ค่อยก้าวไป
“จุดชมวิว” น้ำดิบจ๋า “ผามะหาด”
เข่าแทบขาด ล้าเหลือล้น เกินทนไหว
ไม่นานนัก จักเหยียบย่าน “ชานเบิกภัย”
แล้วเข้าใกล้ “ไทรงาม” ตามที่วาง
“ปล่องนางนาค” ยากหยุดยั้ง แรงยังเหลือ
“พระยาแล่นเรือ” หัวใจนี้ ไม่มีว่าง
ยังเต็มเปี่ยม “ด้วยไฟรัก นักเดินทาง”
ทุกก้าวย่าง “กำไรชีวิต ลิขิตเอง”
ค่ายพักแรม เมื่อแนมเห็น เย็นดวงจิต
หนึ่งชีวิต พิชิตยอด กอดความเจ๋ง
มนต์เสน่ห์ เบื้องหน้านั้น พร้อมบรรเลง
เป็นบทเพลง “รักเขาหลวง” กล่อมดวงมาน
ธรรมชาติ ไม่ขาดเสียง สำเนียงอุ่น
แต่ขาดคุณ จึงขาดเสียง สำเนียงหวาน
หากมีคุณ เคียงข้างกัน ฟ้าบันดาล
เติมน้ำตาล ลบความโสด คงโคตรฟิน ^^
ผู้เขียน : อุดม นุสาโล (โดม) บัณฑิตทุน รุ่นที่ 2/2546
ขอบคุณข้อมูลจาก : Dóme Vóyager (https://www.facebook.com/dome.dinch)
