นายนิติกรณ์ ตั้งหลัก (เต้)
นักเรียนทุนมูลนิธิดำรงชัยธรรม รุ่นที่ 15/2556
ชั้นปริญญาตรีปีที่ 4 คณะครุศาสตร์ สาขาวิชาภาษาไทย มหาวิทยาลัยราชภัฎนครสวรรค์
ผมชอบทำกิจกรรมมาตั้งแต่เด็กครับ จำความได้ตั้งแต่ระดับชั้นประถมศึกษาปีที่ ๑ เมื่อมีกิจกรรมต่างๆ คุณครูจะให้ผมเข้าร่วมกิจกรรมทุกครั้งไม่ว่าจะเป็นการวาดภาพ แสดงละคร รำ ฯลฯ ซึ่งผมก็มีความสุขทุกครั้งที่ได้ทำ โดยเฉพาะการรำ การแสดงโขน เพราะได้ใส่ชุดที่สวยงาม จนกระทั่งผมศึกษาชั้นประถมศึกษาปีที่ ๖ ผมได้รับคัดเลือกเป็นประธานนักเรียน ทำให้ผมสนุกกับการทำกิจกรรมมากยิ่งขึ้น แต่ตอนนั้นก็ยังไม่เข้าใจคำว่า “การทำกิจกรรม” “การทำงานจิตอาสา” นะครับ รู้เพียงแต่ว่าทำแล้วสนุกอยากทำก็ทำมาเรื่อยๆ
เมื่อผมเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ ๓ ครูกลุ่มสาระสังคมศึกษาฯ เห็นผมมีความสามารถหลายด้าน ทั้งการแต่งคำประพันธ์ วาดภาพ อ่านทำนองเสนาะ ขับเสภา ฯลฯ และได้ยินชื่อนิติกรณ์ ตั้งหลักขึ้นรับรางวัลต่างๆ หน้าเสาธงมากมายทั้งในระดับโรงเรียน ระดับเขตพื้นที่การศึกษา ระดับภาค และระดับประเทศ ครูจึงส่งผมเข้าประกวดนักเรียนดีมีคุณธรรมระดับจังหวัด จนได้รับรางวัลชนะเลิศ จากนั้นมาครูก็พาผม ทำกิจกรรมเพื่อสังคมส่วนรวมมากยิ่งขึ้นและคอยอบรมสั่งสอนผมเรื่องการทำกิจกรรมอยู่สม่ำเสมอ
ด้วยเหตุดังกล่าวนี้ทำให้ช่วงชีวิตในระดับชั้นมัธยมศึกษาตอนปลายของผมมีความสุขมากขึ้น เมื่อได้ ทำกิจกรรมกับหน่วยงานภายนอกสถาน และได้รับการเสนอชื่อเข้ารับรางวัลต่างๆ มากมาย อาทิ นักเรียนดีเด่นรางวัลพระราชทาน เยาวชนดีเด่นแห่งชาติ ลูกกตัญญูดีเด่นแห่งชาติ ฯลฯ จนกระทั่งผมสำเร็จการศึกษาระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ ๖
เมื่อผมก้าวสู่รั้วมหาวิทยาลัย ผมหาได้ละการทำกิจกรรมต่างๆ ไม่ ผมยังคงทำกิจกรรมอยู่เสมอ เช่น โครงการยุวทูตคีตศิลป์ไทยใจอาสา โครงการออกค่ายอาสาพัฒนาสังคม โครงการสายสัมพันธ์แห่งธารน้ำใจ เพื่อประโยชน์ต่อเด็กและเยาวชน ชุมชน สังคมประเทศชาติต่อไป
นับเป็นระยะเวลากว่า ๑๐ ปีที่ผมเดินบนถนนสายกิจกรรม ทำกิจกรรมต่างๆ มากมาย ส่งผลให้ได้รับรางวัลอันทรงคุณค่า “รางวัลนักเรียน นักศึกษาดีเด่นรางวัลพระราชทานในพระบาทสมเด็จพระปรมินทร-มหาภูมิพลอดุลยเดช” ประจำปีการศึกษา ๒๕๕๕ และ ๒๕๕๘ รางวัลสูงสุดในชีวิตการเป็นนักเรียน นักศึกษา ทำให้ผมสำนึกและตระหนักในคุณรางวัลเชิดชูเกียรติที่ผมได้รับจากหน่วยงานต่างๆ มากยิ่งขึ้น ผมจึงตั้งมั่นที่จะทำความดีตลอดชีวิต
การได้รับรางวัลใดๆ ก็ตามหาใช่จุดสิ้นสุดในการทำความดีไม่ หากแต่เป็นจุดเริ่มต้นในการทำความดีที่มากขึ้นและแพร่หลายขึ้น เพราะผมระลึกไว้เสมอว่า “อยู่เพื่อตนเองอยู่แค่สิ้นลม อยู่เพื่อสังคมอยู่คู่ฟ้าดิน”
