หลานถาม : น้าไศลครับ ผมมีคำถามว่า ถ้าผู้ใหญ่มอบหมายหรือขอความเหลือให้ทำอะไรบางอย่าง แต่ในเวลานั้นเราไม่สะดวก อาจจะด้วยเวลาหรือภาระงานต่างๆ เราจะมีวิธีการพูดปฏิเสธอย่างไร ให้สุภาพและถนอมน้ำใจกันที่สุดครับ (ในกรณีของผม คือผู้ใหญ่ให้ไปช่วยร้องเพลงให้เป็นเพลงธรรมะ แต่ผมรู้สึกว่ามีภาระงานและเรื่องเรียนอยู่ เลยไม่สะดวกครับ)
น้าไหลตอบ : จิตวิทยาง่ายๆ ของการสื่อสารเพื่อขอร้องหรือปฏิเสธผู้อื่น ให้เริ่มด้วยเรื่องของเขา ผลประโยชน์ของเขา ความดี ความงามของเขา (อย่างจริงใจ ไม่ตอเรส) ก่อน แล้วจึงเป็นเรื่องของเรา และควรปิดท้ายการสื่อสารด้วยเรื่องของเขา
ยกตัวอย่างที่ผมเคยปฏิเสธ :
“ขอบคุณครับพี่ไก่ ที่กรุณานึกถึงผม ละคอนที่พี่ทำทุกเรื่องเป็นสุดยอดละคอนในใจผมเสมอเสมอ และผมอยากแสดงเป็นพระเอกคู่กับ ญาญ่า มานานแล้ว ขอบคุณที่ให้โอกาสผมครับ แต่วันเวลานั้นผมมีภาระสำคัญ ซึ่งผมตกปากรับคำเขาไปแล้ว ยกเลิกไม่ได้หรอกครับ ผมต้องไปร้องเพลงคู่กับ จัสติน บีเบอร์ ขออภัยจริงๆครับ. แหม…ผมเสียดายโอกาสที่จะได้ทำงานกับพี่ไก่มากๆ ครับ. หากมีครั้งหน้าพี่ไก่คงไม่ลืมนึกถึงผมนะครับ ขอโทษจริงๆ ครับคราวนี้ ผมคงไม่ทำให้พี่ไก่เสียเวลานะครับขอบคุณพี่ไก่มากๆ ครับที่ไม่ลืมผม”
ย้ำ………. ‘การสื่อสารเพื่อขอร้องหรือปฏิเสธผู้อื่น ให้เริ่มด้วยเรื่องของเขา ผลประโยชน์ของเขา ความดี ความงามของเขา (อย่างจริงใจ ไม่ตอเรส) ก่อน แล้วจึงเป็นเรื่องของเรา และควรปิดท้ายการสื่อสารด้วยเรื่องของเขา’
หมายเหตุ … ตอเรส : ตอแหล
ตัวอย่างที่ผมยกมา : ผมตอเรส
ผู้เขียน : คุณไศล วาระวรรณ์
